Longing of Kara.

บทที่ 1 ความทรงจำ 
                       ฉันน่ะนะจะอยู่ต่อไปทำไมหรอ  ฉันหนะจะต้องอยู่คนเดียวตลอดเลยเทอรู้ไหม  เทอรู้บางหรือป่าว ฉันเหงาจังเลย แล้วทำไมหละ คาร่าอุทานอยู่คนเดียว ในห้องอันมืดมิด ฉันมีความหวังว่าจะได้นั่งดูพระอาทิตย์ตก ในตอนที่ฟ้าสีครามๆนี่แหละ มันสวยมากๆ แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก ทั้งหมดนี้มันก็เป็นแค่ความหวังลมลมแล้งแล้ง ก็เท่านั้นเองห้องของพวกเราทุกคนเป็นเหมือนกับกล่องสี่เหลี่ยม เพราะมันมีแค่หน้าต่างบานหนึ่ง ไม่มีแม้แต่ประตูและแสงไฟ มีเพียงแค่แสงเทียนกับแสงของหิ่งห้อย เพราะที่ที่เราอาศัยอยู่นั้นล้วนมีแต่ภูตผีปีศาจทั้งนั้นเลย นี้แหละเหตุผลที่บ้านของพวกเราไม่มีประตู เพราะถ้าใครออกไปข้างนอกบ้าน แม้แต่ก้าวเดียวก็ต้องตายอย่างโหดเหี้ยม และ ทุกข์ทรมาน และตายลงในที่สุด แต่แล้วเหตุนั้นก็ดันมาเกิดขึ้น กับ ครอบครัวของฉัน





                                               





บทที่ 2 เหตุเกิด หลังอาทิตย์ตก